لیلی عزیز غفلت صفتی است که ممکن است بر هرکس عارض شود درست است عارض می شود اما پایدار نیست... اما اگر درنگی بر فطرت داشته باشی و از سلامت آن برخوردار، می بینی و می یابی که ایمان به مبدئی داری، مبدئی که هستی تمامی عالمیان به او اتصال دارد، بعد که این حس را با تمام وجود در خود احساس کردی و ایمان آوردی خواه ناخواه به این معترف می شوی که این مبدأ ازاحوال ما غافل نیست حال چگونه ممکن است ازهدایتمان غافل شود؟............با انواع اسباب و وسایل وبه بهانه های مختلف برایمان حجت و برهان و دلیل آورده که اگر کمی چشممان را باز کنیم تک تک آنها را میبینیم و مطمئنا خجلت زده می شویم اینها را قرار داده که چی؟ که ما غافل نباشیم اما....اما ما نه تنها آنها را نمی بینیم تازه کفران نعمت هم می کنیم و برخلاف فطرت و عقل سلیم هم رفتار ......
لیلی جان بیا چشمهایمان را بشوییم و به فطرت بازگردیم بیا.....برگردیم.....بیا......