ای بانوی بانوان، ای که  جریان خلقتت همه را به شگفتی وا داشت...
ای که مونس مادری و یار و غمخوار تنهایی اش، ای که خدا نامت را از نام خودش گرفته است...
ای که باعث نجات از آتش دوزخی، ای که قرار است ناشناخته بمانی بانو...
ای باعث جدایی از ناپسند ها ، ای فارغ از دنیا و لذات و شهواتش....
ای بسیار راستگو، ای نیک بخت، ای پاک، ای پاکیزه، ای برخوردار از برترین درجات ایمان و راضی به قضای الهی، ای خشنود، ای مطیع،ای تمام...
ای کسی که ملائکه با تو سخن می گویند، ای روشنی بخش و درخشنده...
تو حوریه ای هستی در چهره انسان، تو ام ابیهایی، ام العلوم و ام الفضائلی...
سوره هل اتایی.... تویی که مثل شب قدر ناشناخته ماندی....
تویی آن خیر کثیر، تو آیه تطهیری، آیه الکبرایی، تو بحری....
تویی که دوستی ات می ارزد به تمام دوستی ها، تویی که دانشت گسترده و زهدت سرشار است....
پوشش و حجاب و حیایت وصف ناشدنی است....
تو شافع محشری، شکوهمند در رستاخیزی و پیشتاز بهشتیانی...
شکیبایی و استقامت تو را که دارد و عبادت و بندگی تو را که می تواند؟.......
تو را چه بگویم..........................تو فاطمه ای...