زینب جان خانم برخیز، برخیز و مادر را ببین که چطور در بستر افتاده و رنگ به رو ندارد، برخیز و پدرت را ببین که چشمانش ابریتر از آسمان است، برخیز خانم برخیز و آماده شو آماده شو برای ام ابیها شدن، بعد مادر علی (ع) به تو نیاز دارد، میدانم چهارسال بیشتر نداری ولی برای شما خاندان مهم نیست تو زینب چهارساله ای اما بیشتر از همه می فهمی...
برخیز و حسن و حسین را نوازش کن، خانم تاب بیاور هنوز اول راهی، روزهای سختی پیش روی توست، هنوز باید فرق شکافته ی پدر را ببینی، پاره های جگر حسن جانت را ببینی، باید ام اخیها شوی و سر جداشده اش را ببینی، باید پرچمداری کنی، تل زینبیه ببینی، دنبال دختر بچه ها در بیابان بگردی، سر عزیزانت را بالای نیزه ببینی ، هنوز باید تک تک افراد را فدا کنی، اسارت بکشی، مجلس شام ببینی و سخنرانی کنی، دختر برادر را با سر پدرش ببینی....
برخیز خانم جان برخیز و آماده شو برخیز و از صبر زینبی ات کمک بگیر برخیز و آماده شو پدر به تو نیاز دارد، برخیز و آنچه مادر به تو آموخته به کار بند... برخیز...
 ام ابیها...

مادر! مهربانترین و لطیف ترین کلمه ی هستی است ....
مادر! چطور بخوانمت، چطور بجویمت، کجاپیدایت کنم؟ برای کدامین روضه ات بگریم؟ کدام صحنه ی زندگیت را متصور شوم؟
مادر! خجالت میکشم صدایت کنم، چه وقت هایی که دستم را گرفتی و نفهمیدم، چه وقت هایی که بودی و ندیدمت...
برای رسیدن به تو کافیست لحظه ای یادت کنم، کافیست کمی احساست کنم، ای قرّه عین الرسول و ای وجیهه ی دنیا و آخرت...!
وای از نبودنت مادر، وای از لحظه ی غسل دادنت!!! چه کشید مظلوم ترین مرد عالم!!!
نمی دانم کوچه های بنی هاشم چه خبر است...
مادر بعد تو وای از لحظه های غربت علی...

جان من و خانواده ام به فدایت مادر...