لیلی عزیزم سلام

اگه بدونی این روزا چقدر خوشحالم که به ما سر می زنی.اگه بدونی که چقدر دلتنگت بودم.

همیشه دلم می خواست با تو حرف بزنم.همیشه دلم می خواست من و تو همدیگرو یه جوری نگاه نکنیم.راستش,من خیلی ناراحت می شدم که تو منو امل می دونستی.تو هم لابد ناراحت می شدی که من تو رو قرتی.من ناراحت می شدم که تو خیال می کنی من مال عصر حجرم.تو هم لابد ناراحت می شدی که من تو رو دور از رحمت خدا میدونم!

ولی این روزا من خیلی خوشحالم که تو میای اینجا.اینجا تو دیگه از نظر ما هیچ فرقی با ما نداری!بلکه هم بهتر باشی.کسی چه میدونه که دیگری پیش خدا چه درجه و مقامی داره؟!اینجا دیگه تو منو از خودت میدونی و به من اعتماد می کنی و با من حرف میزنی!

اینجا ما فقط و فقط می خوایم از هم یاد بگیریم.اینجا جاییه که بین من و تو هیچ فاصله ای نیست.اینجا با همه ی جاها و همه ی وقتای دیگه ای که من وتو همدیگرو می بینیم فرق داره! همه ی وقتایی که تو خیابون و بازار و مهمونی و این ور و اون ور از دور همدیگرو می بینیم و با تعجب به ریخت و قیافه ی هم نگاه می کنیم.واسه همدیگه تأسف می خوریم یا مثلا نیش و کنایه بار هم می کنیم.یا من با عصبانیت مثلا تو رو امر به معروف می کنم و تو با ناراحتی در جواب من میگی به تو چه؟یا تو با تمسخر  منو پیرزن خطاب می کنی  و من از فرط عصبانیت دلم می خواد خفت کنم!

اینجا من و تو فقط حرفای همو می شنویم و سعی می کنیم دنبال حقیقت باشیم.ما میدونیم که حقیقت نه حرفای منه,نه حرفای تو.حقیقت,حقیقته.که ممکنه تو حرفای تو باشه,شایدم تو حرفای من.من و تو همدیگرو دوست داریم و البته خدا رو.

لیلی عزیزم تو رو خدا یادت باشه که اینجا تو به خاطر اعتقاد نداشتنت به حجاب محکوم نیستی و منم به خاطر حجاب داشتنم حضرت مریم نیستم.

اینجا,فقط تو لیلی هستی و منم لیلی.هردومون عاشق مجنون.هر دومون به دنبال حقیقت...

دوستدار تو:لیلی