خیلی درد دارد، خیلی! انگار دردش حرکت می کند در رگ هایم و توزیع می شود در تمام سلول های بدنم، احساس یک تاسف و تاثر عمیق، چرایش را زمانی متوجه می شوید که گروهی را ببینید که دغدغه دارند برای نجابت، اخلاق و انسانیت؛ وقتی با تمام داشته ها و نداشته هایشان وبلاگی راه اندازی کرده اند و شروع کرده اند به نوشتن برای اخلاق، برای انسانیت و برای آزادی از بند هایی که بال های بشر را می بندند، و هنگامی که به خود نگاه می کنند، می بینند که دستشان خالی است و قلمشان قاصر از انتقال آنچه که قلب هایشان برای آن می تپد.

اگر سهم شما از اخبار و وقایع تنها پاره ای روزنامه یا مجله باشد، از آنچه می خواهم بگئیم اطلاع دارید. اطلاع دارید از اقدام بی شرمانه یک بازیگر ایرانی که با تصاویر منتشره از خود، لرزه بر اندام سینمای ایران و همه ی ایرانیان انداخت، لازم نیست تصویرش را برایتان بگذارم ؛ با اولین جست و جو می توانید آن را در وب بیابید، زمانی که روسری از سر برداشت از مسلمانی فاصله گرفت اما حالا به انسانیت خیانت کرد و نجابت انسان ها را نادیده گرفت.

گله و شکایت نداریم از او، چون می پنداریم که چیزی برای از دست دادن نداشته است؛ شکایت از هنرمندانمان داریم و از سینمای نجیب؟ ایران، شکایت از صدا و سیما، از وزارت ارشاد

جشن های سینمایی می گیرید، هر روز مقابل چشم هزاران مخاطب از خود تشکر می کنید که فلان سریال یا فلان فیلم سینمایی را ساخته اید، رسانه را محلی برای تشکر از خود کرده اید و آن گاه که از شما انتظار می رود که اقدام قبیحانه ی یک نانجیب را به طور علنی و در رسانه محکوم کنید، ساکت می نشید.

نمی دانم شاید شما هم با او هم عقیده باشید یا شاید تصاویر برهنه اش آن قدر سخیف وزننده بود که حتی ارزش یک واکنش را نداشت.

آرزو های خوب برایتان دارم اما انگار...