تو را چه بنامم که از جنس نوری و از محلّه ی خوبیها، تو را چه بگویم که اهل دل با نام تو غوغا می کنند،

ورودت گلباران مادر، ای منشا خیر ور برکات، چقدر فرشته که با ورودت به زمین آمدند، تو صدیقه ی کبرایی که با آب کوثر شستشویت دادند، تویی که با آمدنت کون و مکان نورانی شد ...
تو خانمی هستی که مریم(س) به تو می نازد و هاجر(س) به حریم تو همچو کنیزان است ، تو فخر بانوانی و مرآت جنان، تو گلواژه ی ایمانی، تویی که یاور ولیّت هستی، فقط تویی که می توانی همکفوّّ یارت باشی، فقط تویی که می توانی دختری مثل زینب(س) (یعنی مادر ایثار) را تربیت کنی...
مادر جان، ای که معنی مادر از تو مشتق می شود، ای که به جهانیان آموختی مادر یعنی چه؟...
مهرت به دلم مانده، آمده ام به درگهت بهر گدایی...
مسکین و یتیم واسیر آمدند و ناامید بر نگشتند، مادر جان من هم اسیر نفسم، فقیر عبادتم و یتیمم (پدرم-امام زمانم(عج)- را نمی بینم، پس من هم یتیمم) به فریادم برس، دستم را بگیرمادر...