... و این برای من درسی بزرگ دارد که نگذارم این تبسم ابدی مادرم، در صفحه ی روزگار خاموش گردد.
و اکنون پشیمان از گذشته، گذشته ای که یاد آوردنش مرا می آزرد و شرمنده ام می کند. و امیدوار به آینده، می خواهم این لبخند دوباره تکرار شود، می خواهم غصه ای از دل پر درد مادرم بردارم.
می خواهم خوب باشم، می خواهم عفیف و پاک باشم، من که روزگاری دل به دیگران بستم، می خواهم روزهایی با مادر شهیده ام باشم تا در رؤیاهای خویش مادر جوانم را ببینم که با نگاه به قامت پوشیده و در عفاف من دوباره لبخند می زند و با این لبخند صدایم می کند که: نه روزهایی بلکه برای همیشه در آغوشم بمان. مادری که دنیای ما با حسادت و رشک او را آزرد و قلبش را شکست؛ مهربانی بی گناه که او را با خشم و نفرت زدند، با کینه، جنینش را سقط کردند، فرزندانش را یتیم و همسرش را بی یاور ساختند. سرانجام، مخفیانه با یک دنیا مظلومیت و غربت در دل خاک آرمید....
ظلم به او هیچ گاه از خاطرم نمی رود. می خواهم پرچم دار پیام او به دنیا باشم. به یاد سیلی و ضربتی که او را مظلومانه شهید کرد، با حجاب و عفافم نمادی از مظلومیت او را به شهر، کشور و حتی سراسر دنیا فریاد کنم و به یاد داشته باشم که: مهربانترین بانوی بهشت را تنها به این گناه کشتند که دوست داشت همه، خداوند را دوست بدارند و بندگی کنند.
در سایه ی محبت و پیروی از امیرمؤمنان، فرمان های خدا را عمل و از هر چه خدا دوست ندارد دوری کنم. آیا تو هم مانند من می خواهی همراه با مادر باشی؟ پس بیا تا صدایش کنیم:
ای مهربان ترین مادر! دستم را بگیر تا برایت دختری کنم، دختری که سراپا پوشیده و در حجاب است. دوستت دارم ای مادر که تو گمشده ی من و بهار امید منی در عزایت اشک می ریزم و دشمنت را لعن و نفرین می کنم.
از خدا می خواهم ظهور فرزندت حضرت مهدی (عج) را برساند. تا با ظهور خویش، نور و شادی و آرامش را در پرتو بندگی خداوند بر سراسر جهان بگستراند...