روزی جابر به امام باقر علیه السلام می گوید: فدایتان گردم، حدیثی در فضیلت جده تان برای من بیان نمایید تا با بیان آن برای شیعیان باعث شادی آنها شوم.
امام علیه السلام فرمودند: زمانی که قیامت بر پا شود برای انبیاء منابری از نور قرار می دهند امّا منبر پیامبر صلی الله علیه و آله از همه بالاتر است. سپس ندا می رسد، ای محمّد خطبه بخوان، و ایشان خطبه ای می خوانند که مانند آن را هیچ نبی و رسولی نخوانده است، سپس منادی ندا کند کجاست فاطمه (سلام الله علیها) و او با هزاران فرشته وارد محشر شده و به طرف بهشت می رود، امّا نزدیک در بهشت توقف می کند، به او خطاب میشود: دختر حبیب من چرا ایستاده ای؟ پاسخ می دهد: پروردگارا دوست دارم در چنین روزی قدر و ارزش مرا نمایان کنی. خداوند می فرماید: برگرد و بنگر هر کسی در قلبش محبت تو یا ذریه ی تو باشد، دست او را گرفته و داخل بهشت کن.
ای جابر قسم به خدا در آن روز زهرا سلام الله علیها مانند پرنده ای که دانه های خوب و مرغوب را دانه های بد و پست جدا می کند، شیعیانش را از میان دیگران جدا می سازد و شفاعت می نماید....
در برخی از روایات، پیامبر صلی الله علیه و آله، بعد از اینکه مقام شفاعت زهرا سلام الله علیها را به او مژده می دهد، ویژگی های زنانی را که شفاعت زهرا سلام الله علیها شامل آنها می شود بیان کرده و می فرمایند: می بینم دخترم فاطمه را در روز قیامت که با هفتاد هزار ملک از هر طرف وارد محشر می شود و زنان مومن امتّم را به سوی بهشت می برد، هر زنی که نمازهای واجب خود را بخواند و روزه ی رمضان را بگیرد و حجّش را به جا آورد، زکات مالش را بدهد، همسرش را اطاعت نماید و علی علیه السلام را امام و ولی خود بداند، به شفاعت دخترم فاطمه (س) وارد بهشت خواهد شد.