مادر! مهربانترین و لطیف ترین کلمه ی هستی است ....
مادر! چطور بخوانمت، چطور بجویمت، کجاپیدایت کنم؟ برای کدامین روضه ات بگریم؟ کدام صحنه ی زندگیت را متصور شوم؟
مادر! خجالت میکشم صدایت کنم، چه وقت هایی که دستم را گرفتی و نفهمیدم، چه وقت هایی که بودی و ندیدمت...
برای رسیدن به تو کافیست لحظه ای یادت کنم، کافیست کمی احساست کنم، ای قرّه عین الرسول و ای وجیهه ی دنیا و آخرت...!
وای از نبودنت مادر، وای از لحظه ی غسل دادنت!!! چه کشید مظلوم ترین مرد عالم!!!
نمی دانم کوچه های بنی هاشم چه خبر است...
مادر بعد تو وای از لحظه های غربت علی...

جان من و خانواده ام به فدایت مادر...