دیروز بعد از کلاس، کنار کیوسک روزنامه فروشی وایستاده بودم تا بابام برسه
این روزای گرم که نمیشه پیاده رفت خونه
یه ربعی طول کشید تا بابا برسن، منم مجبور بودم توی سایه منتظرش باشم.
یه 206 سفید ایستاد جلوم و بوق زد که توش دو تا پسر بود.
از اونایی که شونه هاشون رو کردند و به دوشاخ برق وصلشون کردن!
اطرافم رو نگاه کردم، دختری غیر از من اونجا نبود! چرا برای من بوق می زنن؟!
محل ندادم، به آسمون نگاه کردم، نرفتند، و تازه بیشتر سر و صدا می کردن!
گوشی موبایلم رو در آوردم و خودم رو مشغول کردم.
یه چند قدمی هم جابه جا شدم... بالاخره رفتند!
یاد حرف یکی از معلم های دوم دبیرستانم افتادم
می گفت این جور آدما، طرفشون رو می شناسن!!!
ولی من امروز دیدم که نمیشناسن...
اینا واقعا مریضن!!!
وقتی رسیدم خونه، خودم رو تو آیینه نگاه کردم،
باز هم چیزی ندیدم، ممن چادر داشتم!
من چادر سر کرده بودم که فریاد بزنم، آقای محترم من اهلش نیستم....
چــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ ... ــــــــــــــادر
جــــــــــــ ... ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــا دُ       ر

به نقل از ریحانه رحیمی