به مجنون گفت روزی عیب جویی*که پیداکن به از لیلی نکویی
که لیلی گرچه در چشم تو حوری است*به هر عضوی ز اعضایش قصوری است
چومجنون این سخن بشنید آشفت* درآن آشفتگی خندان شد و گفت
تو مو بینی و مجنون پیچش مو*تو ابرو او اشارتهای ابرو
اگر در کاسه چشمم نشینی*به جز از خوبی لیلا نبینی